Çelik standartları, bileşenlerin, ekipmanların ve binaların imalatında kullanılan çeşitli çelik türlerinin ve demir alaşımlarının kimyasal, mekanik ve metalurjik özelliklerini sınıflandıran, değerlendiren ve belirleyen sistemlerdir. Çelik, bileşenlerin, ekipmanların ve binaların üretiminde kullanılır. Metalurji laboratuvarları, üreticiler ve son kullanıcıların tümü, çeliğin üretimi, işlenmesi ve kullanımı boyunca çelik standartlarının sağladığı yardımdan yararlanır.

Çelikler, aşağıdakiler de dahil olmak üzere çok çeşitli kriterlere göre sınıflandırılabilir:

Söz konusu öğeyi oluşturmak için karbon, düşük alaşımlı veya paslanmaz çelik kullanılabilir.
Üretim yöntemi; örnekler, temel oksijen sürecini ve elektrik ark fırınını içerir.
Sıcak veya soğuk haddeleme gibi bitirme işlemlerinin yanı sıra çeşitli yüzey bitirme ve kaplama yöntemleri
Levha, yapısal form, çubuk, tel, levha ve şerit nihai ürünün parçalarıdır.

Mikro yapı: ferritik, perlitik veya martensitik Isıl işlemin üç aşaması temperleme, tavlama ve su verme olarak bilinir.
Çelik ise dünya çapında yaygın olarak kabul gören bir standarda veya sınıflandırma sistemine sahip değildir. Artık, Standart Geliştirme Kuruluşları (SDO’lar) veya belirli dikey endüstriler veya tedarikçiler tarafından ulusal veya dünya çapında oluşturulmuş ve standardize edilmiş, kabul görmüş ve yaygın olarak kullanılan bir dizi kategorizasyon ve tanımlama sistemi bulunmaktadır. Bu sistemler, Standart Geliştirme Kuruluşları (SDO’lar) veya belirli dikey endüstriler veya tedarikçiler tarafından oluşturulmuş ve standartlaştırılmıştır.

Aşağıda, çelik için en sık kullanılan standart türlerinin ve sınıflandırma sistemlerinin bir listesi bulunmaktadır:

Amerikan Demir ve Çelik Enstitüsü ve Otomotiv Mühendisleri Derneği, AISI-SAE’yi oluşturan kuruluşlardır.

1941’den beri, çelik için AISI-SAE sınıflandırma standartları hem Amerika Birleşik Devletleri’nde hem de dünyanın geri kalanında kullanılmaktadır. AISI sisteminde çelik yapmak için kullanılan yöntemi belirtmek için bir harf öneki kullanılır. Açık ocak, elektrik ark ocağı veya bazik oksijen fırınlarında üretilen çeliklere atıfta bulunulurken “C” ön eki kullanılır, ancak elektrik ark ocaklarında üretilen çeliklere atıfta bulunulurken “E” ön eki kullanılır. Kalite adındaki “L” harfi, malzemede kurşun bulunduğunu gösterir. [Not: Bu standart artık korunmuyor ve yerini SAE, ASTM ve diğer Amerikan standartları almış olsa da, bugün hala yaygın olarak kullanılmaktadır.

Avrupa normu (EN):

Avrupa Standardı olarak da bilinen Euronorm, Avrupa Birliği içinde yürütülen çok çeşitli ticari ve endüstriyel girişimlerde kullanımı onaylanmış küresel bir teknik standarttır. Bu, standardın her iki adıyla da anılmasına yol açmıştır. Standartlar, ISO veya IEC tarafından belirlenen küresel standartlarla aynı olabilir, Avrupa Birliği uygulanabilirliği için editoryal veya teknik içerik değişiklikleri yapabilir, uluslararası standarda değişiklikler eklenebilir veya bir Avrupa standart kuruluşu tarafından oluşturulabilir.

Alternatif olarak standartlar, ISO veya IEC tarafından belirlenen küresel standartlarla aynı olabilir. Alman DIN, İngiliz BS, Fransız AFNOR ve İtalyan UNI, hala yaygın olarak kullanılan ve çeşitli belgelerde ve spesifikasyonlarda keşfedilebilen “eskimiş” ulusal sistemlere örnektir. Bu, bu ulusal sistemlerin birçok Avrupa ülkesinde geniş çapta tanınmasına ve başarılı olmasına rağmen böyledir.

JIS çelik standartları, Asya ve Pasifik ülkelerinde yaygın olarak kullanılmaktadır. JIS çelik gereklilikleri geleneksel olarak Kore, Çin ve Tayvan’da kullanılanlar da dahil olmak üzere çeşitli diğer ulusal standartlar için bir temel görevi görmüştür. Çelik malzeme numaraları, Japon Endüstri Standardına (JIS) göre iki farklı kategoriye ayrılır:

Yapısal Çelik:

Bu maddenin tanımı CNS ile aynıdır. Açıklama amacıyla, “S30C” tanımı, yüzde 0,30 karbon içeren yapısal çeliği ifade eder.

Karbon ve alaşımlı çelikler için ek kullanımlar: Bu tür malzeme kodu üç farklı parçaya bölünmüştür. İlk bölüm, malzemeye genel bir bakış sunar. İkinci bileşen, çeliğin uygulamasını veya özelliklerini tanımlarken, üçüncü bileşen, kullanılan malzeme türünü tanımlar.

Amerikan Test ve Malzeme Derneği/Amerikan Makine Mühendisleri Derneği, ASTM’nin (ASME olarak da bilinir) açılımıdır (ASME)
ASTM’den gelen çelik standartları, öncelikle mekanik bileşenlerin, endüstriyel parçaların ve inşaat elemanlarının imalatında kullanılan çeşitli çelik türlerinin malzeme, kimyasal, mekanik ve metalurjik özelliklerini sınıflandırmak, değerlendirmek ve belirlemek için kullanılır. çok çeşitli diğer ilgili ekipman. Malzemeyi sınıflandırmak, değerlendirmek ve belirlemek için çelik standartları kullanılır, çeşitli çelik türlerinin kimyasal, mekanik ve metalurjik özellikleri.

Karbon, yapısal, paslanmaz, ferritik, östenitik ve alaşımlı çelikler kullanılabilecek birçok çelik türüdür. Bu çelik standartları, metalurji laboratuvarları ve rafinerilerine, ürün üreticilerine ve çeliğin diğer son kullanıcılarına ve uygun işleme ve uygulama prosedürlerinin kullanılması yoluyla çeliğin kullanımlarının kalitesini ve güvenliğini sağlamak için ihtiyaç duydukları yardımı sağlar. American Society for Testing and Materials (ASTM) standardı, sıklıkla kullanılan ve malların performansı kadar özelliklerine de odaklanan bir malzeme spesifikasyonudur.

Deutsches Institut für Normung e.V (DIN)

DIN, bir zamanlar kelimenin tam anlamıyla “Alman Endüstri Standardı” anlamına gelen “Deutsch Industrienorm” olarak kısaltılmıştı, ancak şimdi “Deutsches Institut für Normung” olarak kısaltılıyor. Bu özel standart, 1974 yılında Uluslararası Standardizasyon Örgütü tarafından Euronorm 27-74’ün yayınlanmasıyla değiştirilmiştir. Nesneleri sınıflandırmak için hem harfleri hem de sayıları kullanırız. Rakamlar, ana alaşımın çelik malzemesini, karbon içeriğini, gerilme mukavemetini ve element sabit nokta sayısını yansıtırken, harfler çeliğin türünü, ergitme tekniğini, alaşım bileşenlerini ve işleme koşullarını temsil eder.

Diğer Çelik Çeşitleri ve Özellikleri

Çin’in GB ve YB, Hindistan’ın IS a Brezilya’nın NBR’si gibi yeni sanayileşmiş ülkelerden gelen çelik standartları, bu standartların genellikle daha yerleşik ülkelerde bulunanlardan daha az gelişmiş ve kapsamlı olmasına rağmen, bugün küresel tedarikin bir sonucu olarak kabul edilmektedir. Aynı şey, tüm Bağımsız Devletler Topluluğu için fiili standart olan Rus GOST için de söylenebilir.

Amerikan Makine Mühendisleri Derneği (ASE), basınçlı kaplar ve çeşitli başka uygulamalar için standartlar geliştirir; American Welding Society (AWS), kaynak sarf malzemeleri ve ilgili malzemeler için standartlar oluşturur; Otomotiv Mühendisleri Derneği (SAE) otomotiv endüstrisi için standartlar geliştirir, havacılık ve uzay Gemi inşa kriterleri Amerikan ABS, İngiliz Lloyds, İtalyan RINA ve diğerleri gibi kuruluşlar tarafından karşılanır.

Çok sayıda çelik üreticisi ve tedarikçisi, yukarıda ayrıntıları verilen birçok standarda ek olarak, çelikleri tanımlamak için kendi ticari tanımlarını bulmuşlardır. Yıllar ve onlarca yıllık kullanımdan sonra, bu kimliklerin bir kısmı iş sektöründe yaygın hale geldi. Bu kimlikler, kullanımlarının kökenlerini gerçekten tanımlamadan genellikle ortak adlar veya ticari adlar olarak anılır. Bu sözde “ortak” isimlerin resmi teknik yayınlarda kullanılması uygun değildir, çünkü nadiren standardize edilirler ve nitelikleri duruma göre büyük farklılıklar gösterebilir.